Languedoc
Inleiding
Getekend en verfraaid door drie gebergtes en een zee, lijkt de Languedoc wel een schitterend en veelkleurig juweel. Het is een echte lappendeken, met het heldere wit van zout en zijde, de sombere schaduwen van de katharenkastelen en de zwarte pest, de goudkleur van de zonnebloemen en het diepe indigoblauw van de Middellandse Zee, het schitterende groen van heuvels en bossen en het milde karmijnrood van de wijnen. In dit begin van het derde millennium draagt de Languedoc een kleed van wel duizend lapjes. Ze zijn met de hand gemaakt door mensen die even opmerkelijk en contrastrijk zijn als deze streek, die tot bloei kwam tussen de vallei van Rhône en de uitlopers van de Pyreneeën.
Geschiedenis
Historisch gezien is de Languedoc een zeer oud wijngebied. Reeds 2600 jaar geleden werd de wijnbouw er geïntroduceerd door de Grieken; later volgden de Romeinen die de wijnbouw sterk bevorderden. Na de Romeinen kwam de wijnbouw sterk in verval als gevolg van de verwoestende invloed van de Wisigoten. Pas rond 1450 vond opnieuw opbloei plaats door de opkomst van de kloosters. Rond 1868 werd het grootste deel van de wijngaarden vernietigd door de komst van de druifluis en het uitbreken van de schimmelziekten. Zeker tot in 1970 hadden de massawijnen uit de Languedoc een slechte naam; geleidelijk verdween het negatieve imago om verschillende redenen. De productie per hectare werd sterk teruggebracht, in 20 jaar tijd werden circa 100.000 hectaren gerooid om zo overproductie tegen te gaan, terwijl matige druivenrassen werden vervangen door betere.
